حاصل عقل

به نسیمی همه راه به هم می ریزد 

کی دل سنگ تو را آه به هم می ریزد 

سنگ در برکه می اندازم و می پندارم 

با همین سنگ زدن، ماه به هم می ریزد 

عشق بر شانه هم چیدن چندین سنگ است 

گاه می ماند و ناگاه به هم می ریزد 

آنچه را عقل به یک عمر به دست آورده است 

عشق یک لحظه کوتاه به هم می ریزد 

آه، یک روزهمین آه تو را می گیرد 

گاه یک کوه به یک کاه به هم می ریزد 

فاضل نظری